Wspólnota EMMANUEL istnieje w naszej parafii od 1992 roku. Jednak dwa lata wcześniej, w roku 1990, w sposób dość nieoczekiwany Pan Jezus połączył kilka osób, które nosiły w swoich sercach te same pragnienia: głębsze poznanie Boga oraz chęć przemiany swojego życia.
Najpierw były spotkania w domach, w czasie których otwieraliśmy swoje serca i uszy na głos Boży, potem pierwsze seminarium Odnowy w Duchu Świętym w parafii św. Karola Boromeusza przy ul. Kruczej. Latem większość z nas uczestniczyła w rekolekcjach w Krościenku. Owocem tego było poznanie miłości Boga prowadzącej do odkrycia: JESTEM KOCHANY, JESTEM JEGO DZIECKIEM UMIŁOWANYM oraz dało nam doświadczenie głęboko uzdrawiającej mocy Bożej Miłości. Niejako naturalną tego konsekwencją było pragnienie dzielenia się tym, co przeżyliśmy i doświadczyliśmy z innymi ludźmi oraz zaproszenie ich do osobistego spotkania z Jezusem. Tak powstała wspólnota, która przyjęła imię EMMANUEL.
Od początku dniem naszych spotkań był wtorek po Mszy Św. i tak jest do dzisiaj. Od początku też słowa Jezusa z Ewangelii św. Mateusza były dla nas nieustannym zaproszeniem:
„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i udręczeni i jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28)
Spotykamy się więc ze względu na Jezusa, chcemy ofiarować mu cząstkę darowanego nam czasu, chcemy uwielbiać Boga, oddawać Mu chwałę i cześć, zawierzać mu siebie, mówić Mu o swoich problemach, doświadczać Jego miłości i mocy. Umacniamy się w wierze przez głębsze poznawanie Słowa Bożego, katechezy oparte o to Słowo, które głoszą osoby świeckie i księża oraz przez dawanie świadectwa tego, jak Bóg działa w naszym życiu.
W roku szkolnym oprócz spotkań wtorkowych spotykamy się co dwa tygodnie w Małych Grupach Dzielenia. Pozwala nam to uczyć się, jak budować relacje z braćmi i siostrami, jak wzajemnie sobie przebaczać, jak docenić inność drugiego człowieka. Oczywiście wszystkie te „skarby” staramy się nieść dalej, do naszych rodzin, szkoły, miejsc pracy i wszędzie tam, gdzie Bóg nas posyła. Tak bowiem odczytujemy naszą misję EWANGELIZACJI. Dlatego też już od kilku lat w naszej parafii organizujemy SEMINARIA POGŁĘBIENIA WIARY, które kolejno prowadzili znani duszpasterze wrocławscy: ks. prof. A. Siemieniewski, ks. S. Orzechowski, ks. M. Maliński, ks. Grzegorz Laszczyński, Tomek Piechnik i Wspólnota „Hallelujah”. Ostatnie seminarium prowadził ks. Grzegorz Michalski. Wspólnota włącza się także w cykl przygotowań młodzieży do sakramentu bierzmowania w styczniu, kiedy kapłani odwiedzają rodziny z parafii w ramach tzw. kolędy.
Nasza Wspólnota jest w KOORDYNACJI WSPÓLNOT ODNOWY W DUCHU ŚWIĘTYM, której liderem świeckim jest Michał Zdunek, a duchownym ks. Wojciech Jaśkiewicz.
Aktualnie liderem wspólnoty jest Alicja Ściegienko, a opiekunem z ramienia Kościoła – ks. Tomasz Głodowicz. Pierwszym liderem świeckim był Wacek Jakacki, potem – Jacek Jureczko.
Pierwszym opiekunem z ramienia kościoła był ks. Grzegorz Potrykus (aktualnie na misjach w Hiszpanii), następnie kolejno ks. Krzysztof Hajdun, ks. Darek Cedro, ks. Andrzej Paliszek, ks. Marcin Maciuk, ks. Paweł Szerlowski.
Wspólnota „Emmanuel” zaprasza na spotkania modlitewne wszystkich, którzy pragną ożywić i pogłębić swoją relację z Bogiem Ojcem, z Jezusem i z Duchem Świętym!
ŚWIADECTWO:
Tuż po ślubie zamieszkałam w dzielnicy Muchobór Mały i z wielkim ciężarem w sercu przyjęłam fakt braku parafii, a przede wszystkim braku świątyni. Męczyła mnie obawa, jak wychować dzieci z dala od parafii. Z czasem, pomimo wielu trudności, przy pomocy Boga i ludzi została zbudowana kaplica, powstała parafia, a potem został zbudowany kościół. Z czasem parafia ożywiała się, powstawały wspólnoty.
Tak się złożyło, że zostałam zaproszona na spotkanie rodzącej się Wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym. Od dawna nosiłam w sercu pragnienie głębszego poznawania Boga, pogłębiania wiary i osobistej relacji z Bogiem. Po kilku spotkaniach modlitewnych byłam prawie pewna, że jest to ta łaska, której pragnęłam. Modlitwa spontaniczna, śpiew uwielbienia Boga poruszyły moim wnętrzem. Nie zrażając się trudnościami i pokusami, jakie w takich sytuacjach zazwyczaj bywają, trwałam we wspólnocie i trwam w niej do dzisiaj.
Czytanie i rozważanie Pisma Świętego, katechezy, świadectwa innych członków wspólnoty pomagają mi w głębszym zrozumieniu mojej wiary i były pomocą w rozwiązywaniu poważnych problemów duchowych. Uczestniczenie w seminariach i rekolekcjach zbliżyło mnie do innych ludzi i zaowocowało moją wewnętrzną przemianą. Zmienił się mój stosunek do siebie i drugich ludzi. Uczę się miłości i pokory, uczę się dostrzegać dobro w innych osobach. Wiem, że nie zawsze mi się to udaje, ale dla Boga liczą się intencje. Bardzo ważne jest dla mnie to, że nauczyłam się wszystkie sprawy osobiste, rodzinne i inne zawierzać przede wszystkim Panu Bogu, a potem dopiero własnym wysiłkom. Obecność kapłanów, naszych duchowych opiekunów na spotkaniach daje mi poczucie bezpieczeństwa, jeśli chodzi o kierunek formacji.
Janina