Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842
r. w Pruchniku koło Jarosławia. Otrzymał staranną formację religijną; nie
uchroniło go to jednak przed pewnym załamaniem wiary podczas nauki w gimnazjum
przemyskim. W 1863 r. wstąpił do seminarium duchownego. We wrześniu 1867 r.
przyjął święcenia kapłańskie. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w
Harcie i w katedrze przemyskiej. Pragnął poświęcić się pracy z młodzieżą,
dlatego podjął dodatkowe studia z pedagogiki, filozofii i historii na
Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim. W
1875 r. został proboszczem parafii Gać, a dwa lata później – w Błażowej. Od
1882 r. wykładał teologię pastoralną w seminarium duchownym w Przemyślu.
Z czasem ks. Bronisław odkrył w sobie powołanie do życia zakonnego. W
listopadzie 1885 r. wyjechał do Włoch i tam wstąpił do salezjanów. W marcu 1887
r. złożył śluby na ręce św. Jana Bosko. Z oddaniem i gorliwością wypełniał
powierzane mu zadania. Z powodu surowego trybu życia zachorował na gruźlicę; uważano
go za bliskiego śmierci. Udało mu się jednak odzyskać zdrowie. W marcu 1892 r.,
za pozwoleniem przełożonych, powrócił do Polski i został proboszczem w Miejscu
Piastowym (koło Krosna).
Oddał się tutaj pracy z młodzieżą, głównie z ubogimi i sierotami. Otworzył
Instytut Wychowawczy, przez który troszczył się o materialną i zawodową
przyszłość podopiecznych. W 1897 r. założył dwa nowe zgromadzenia zakonne pod
opieką św. Michała Archanioła, oparte na duchowości św. Jana Bosko. Zostały one
zatwierdzone dopiero po śmierci założyciela – gałąź męska w 1921 r., a żeńska –
siedem lat później.
W Miejscu Piastowym w 1892 r. ksiądz Markiewicz stworzył dom, w którym
wychowały się setki chłopców. Obecnie jest tam sanktuarium św. Michała
Archanioła i bł. Bronisława, dom generalny michalitów z muzeum Założyciela, dom
centralny michalitek z muzeum misyjnym oraz duży zespół szkół dla młodzieży. W
1903 r. powstała też nowa placówka w Pawlikowicach koło Krakowa.
Bronisław Markiewicz, wyczerpany pracą, zmarł 29 stycznia 1912 r. W 1958 r.
rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. Zakończył się on uroczystą
beatyfikacją, dokonaną w Warszawie przez delegata papieskiego, kard. Józefa
Glempa, w dniu 19 czerwca 2005 r.
Obecnie michalici pracują w 15 krajach na całym świecie; podobnie michalitki,
które mają kilkanaście domów w Polsce i 8 zagranicznych. Oba zgromadzenia
należą do Rodziny Salezjańskiej.